เรา เจอกันโดยบังเอิญ
ไม่อาจจะหนีหรือหลบตา เราต่างประจันหน้า
แต่คำคำทักทายที่เธอใช้ มันไม่ใช่คำใหม่
แต่เป็นคำที่เธอเรียกฉัน ตอนที่เรารักกัน
เธอเพียงเอ่ยคำนั่น
ทำความเข้มแข็งฉันพังทลาย แหลกสลายลงในพริบตา
โอ้ว เธอ เพียงเอยคำนั้นออกมา เหมือนพาฉันย้อนเวลา
กลับไปวันที่เราเป็นเรายังเรียกกันด้วยชื่อเก่า
ไม่รู้ ว่ามันเป็นเพราะอะไร
หรือมันเกิดขึ้นเมื่อไร
แต่ตอนที่เราเลิกกัน
เราไม่อาจมองหน้ากันด้วยซ้ำ
แต่พอได้ยินคำนั้น
คำที่เธอใช้เป็นประจำ
ฉันกลับลืมฉันกลับลืมความชอกช้ำ
แล้วย้อนกลับไปวันนั้น
เธอเพียงเอยคำนั่น
ทำความเข้มแข็งฉันพังทลาย
แหลกสลายลงในพริบตา
โอ้ว เธอ เพียงเอยคำนั้นออกมา เหมือนพาฉันย้อนเวลา
กลับไปวันที่เราเป็นเรายังเรียกกันด้วยชื่อเก่า
ด้วยชื่อเก่า
กลับไปวันที่เราเป็นเรายังเรียกกันด้วยชื่อเก่า